“Ik zie weer zoveel toekomstperspectief!”
Nel Scheltus is 67 jaar en getrouwd met Piet. Ze hebben samen twee dochters, twee schoonzonen en vijf kleinkinderen. In november 2020 kreeg Nel een herseninfarct. Vijf weken daarvoor had Piet een dubbele hersenbloeding gekregen (lees hier zijn ervaringsverhaal). Samen hebben zij het behandelprogramma Hersenz gevolgd.
“In augustus 2016 heb ik al twee keer een TIA gehad. Ik heb toen verder geen hulp aanvaard. In november 2020 volgde een herseninfarct. Als gevolg hiervan heb ik krachtverlies in mijn linkerbeen en problemen met mijn balans. Daarom loop ik met een kruk of rollator. Ik ben chronisch vermoeid en erg gevoelig voor prikkels als drukte, licht en geluid. Ook mijn karakter is veranderd, ik heb minder geduld en een korter lontje.”
Angst en paniek
“Ik kon niet accepteren dat ik constant zo moe was en nergens energie voor had. Alle prikkels en de chaos in mijn hoofd maakten me ook heel angstig. Ik kreeg last van paniekaanvallen. Het was een vicieuze cirkel. Ik móest en zóu mezelf weer worden. Gewoon lopen zonder hulpmiddel, weer tien kilometer wandelen met de hond en fietsen door de polder. Gewoon weer mijn hobby’s uitoefenen en leuke dingen doen met de kleinkinderen. Ik was altijd zo creatief en nu kwam er niks meer uit mijn handen. Ik wilde rust in mijn hoofd, weer meer geduld en energie hebben. Gewoon weer degene zijn die ik altijd was. Een goede verstandhouding hebben met Piet en mijn dochters en meer geduld voor de kleinkinderen. Maar het lukte allemaal niet meer en dan kwamen het korte lontje en de emotionele buien. Ik duwde ook iedereen van me af. Paniek! Ik moest zelfs antidepressiva gaan slikken om de angst en paniek onder controle te krijgen.
Ook het karakter van Piet is veranderd door zijn hersenbloedingen. Uiteindelijk konden we alleen nog maar schelden op elkaar. Ik heb zelfs tegen hem gezegd ‘ga maar ergens anders wonen, want dit lukt me niet meer’. We konden niet meer met elkaar omgaan. Dat was ook heel moeilijk voor onze kinderen. Gelukkig vertelde de CVA verpleegkundige over Hersenz.”
Anders leven
“Tijdens het behandelprogramma Hersenz heb ik geleerd dat er ook een andere manier is om met hersenletsel te leven. Ik heb handvatten gekregen die mij daarbij helpen. Met de ‘stop-denk-doe methode’ kunnen Piet en ik onze ruzies onder controle krijgen. We leerden om een wachtwoord af te spreken en als één van ons dat noemt gaan we uit elkaar. Een stukje wandelen of naar een andere kamer. Als we bedaard zijn kunnen we verder praten. Ook de PRET-strategie (Pauzeren, Rustige omgeving, Eén ding tegelijk, Tempo aanpassen) en de energiemeter gebruik ik erg veel. Ik heb geleerd om mijn grenzen aan te voelen en te verleggen. Ik kan nu ‘nee’ zeggen, iets wat ik eerder nooit deed. En ik laat de vermoeidheid nu toe en ga slapen als het niet meer gaat.”
Nel's eindwerkstuk Hersenz
Acceptatie
“Ik heb een tijd geweigerd om achter een rollator te lopen, want ik was toch zeker geen oud wijf! Bij Hersenz leerde ik niet zo eigenwijs te zijn. Als ik gebruik zou maken van een rollator en de duur daarvan langzaam zou opvoeren, kon ik weer wandelingen gaan maken. Ik leerde accepteren dat ik hersenletsel heb en dat ik goed ben zoals ik nu ben. Ik leerde kijken naar wat nog wél kan, al is het op een andere manier. Wat ben ik de behandelaren dankbaar hiervoor!”
Genieten
“Het behandelprogramma was loodzwaar en ongelooflijk confronterend, maar het was het allemaal waard. Ik zie nu weer zoveel perspectief! Ik wandel weer, weliswaar geen tien kilometer, maar ik geniet er intens van. Twee ochtenden in de week ga ik naar een dagbesteding locatie, waar ik weer aan het hobbyen ben. Haken, diamond painting, 3D kaarten maken, tekenen en schilderen. Ik ben weer onder de mensen en voel me niet meer zo eenzaam. Ik heb het weer gezellig met Piet en met mijn gezin en ik geniet weer oprecht van onze kleinkinderen. Ook met hersenletsel kan er nog zoveel moois! Er zijn nog zoveel dingen die goud waard zijn en een reden om voor te vechten! Bij Hersenz leer je dit en word je fantastisch begeleid. Als deze behandeling je wordt aangeboden kan ik alleen maar zeggen: ga ervoor!”
Over de auteur, Jeannette Heijting (62) Jeannette kreeg in 2009 twee herseninfarcten en heeft als gevolg daarvan niet-aangeboren hersenletsel. Ze volgde twee modules van Hersenz en kreeg stap voor stap weer regie over haar leven. Als ervaringsdeskundige en auteur zet ze zich in om de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel beter bekend te maken, zodat er meer begrip ontstaat. Dit doet ze door haar eigen verhaal en de verhalen van lotgenoten en naasten naar buiten te brengen.
