Het verhaal van ervaringsdeskundige Jeannette Heijting

In 2009 kreeg Jeannette Heijting op 48-jarige leeftijd twee herseninfarcten. Vijf jaar later startte ze met behandelprogramma Hersenz. “Ik was de grip op mezelf en op mijn leven helemaal kwijt en zat op de bodem van een diepe put.”

“Door intensief revalideren was mijn linkszijdige uitval nagenoeg hersteld, er was niets meer aan mij te zien. Iedereen zei ‘jeetje Jeannette, wat ben je er goed uitgekomen’. Dat dacht ik zelf ook en ik wilde het maar al te graag bewijzen, aan mijn gezin en omgeving maar vooral aan mezelf. Ik legde de lat in alles nog net zo hoog als voorheen.”

“Maar hoe ik ook mijn best deed, steeds meer dingen lukten niet meer. Ik was extreem vermoeid, had een kort lontje en last van paniekaanvallen. Ik had veel moeite met onverwachte dingen, met kiezen en beslissen en ik kon nauwelijks meer genieten. Mijn relatie stond onder druk. Om nog enigszins tevreden te kunnen zijn over mezelf ging ik overdreven poetsen. Het was oorlog in mijn hoofd. Van een positieve vrouw met zelfvertrouwen gleed ik af naar een angstige vrouw met een minderwaardigheidsgevoel.”

(H)erkenning

“Een vriendin wees me op het behandelprogramma Hersenz en ik heb me daarvoor aangemeld. Het bleek een warm bad, vol herkenning, erkenning en begrip. Steeds beter durfde ik te laten zien hoe het werkelijk met me ging. Ik leerde de gevolgen van mijn hersenletsel herkennen en begrijpen. Van behandelaren en lotgenoten kreeg ik tips en trucs om beter met deze gevolgen om te gaan. Ik besefte dat ik moet uitgaan van wat ik nog wel kan, in plaats van steeds terug te willen naar dat wat niet meer kan. En het belangrijkste: ik ging weer van mezelf houden, met mijn niet-aangeboren hersenletsel (NAH).

Herpakken

“Leef ik nu elke dag vrolijk verder met mijn NAH? Niet altijd, Hersenz heeft mijn beperkingen niet weggenomen. De vermoeidheid en prikkelgevoeligheid zijn nog steeds mijn grootste struikelblok.

Regelmatig wil ik meer doen dan dat me lukt, waardoor ik mezelf vaak tegenkom. Maar ik begrijp nu beter wat er aan de hand is en herken in mijn hoofd en lijf het begin van de negatieve spiraal. Ik laat me daar nu minder gemakkelijk intrekken en kan mezelf eerder herpakken.”

“Voor het behandelprogramma Hersenz was ik mijn hersenletsel, nu heb ik hersenletsel. Voor Hersenz probeerde ik de gevolgen van mijn hersenletsel te ontkennen, ik wilde gewoon weer de oude Jeannette zijn. Maar dat leidde tot verkeerde keuzes en ik was steeds in strijd met mezelf. Het hersenletsel beheerste daardoor mijn leven. Nu leef ik zo goed mogelijk vanuit mijn NAH. Ik maak niet altijd de leukste keuzes, maar mijn heilige ‘moeten’ is nu wel veranderd in ‘kunnen en willen’. Dat is een wereld van verschil.”

Nieuwe mogelijkheden

“Ik heb sluimerende talenten een kans gegeven en bewust gezocht naar nieuwe mogelijkheden. Als ervaringsdeskundige NAH geef ik voorlichting over het leven met hersenletsel en over Hersenz. Ik ben mede-organisator van een contactgroep voor mensen met NAH en hun partners. Ik interview en schrijf over hersenletsel en ben lid van werkgroepen over ervaringsdeskundigheid en zorg rondom NAH. Ik ben er trots op en haal er veel voldoening uit. Dat is voor mij het wezenlijke, blijvende verschil met voorheen. Door Hersenz veranderde ‘het verlies van mijn ik’ in ‘de herontdekking van mijn ik’. Ik ben goed zoals ik ben. En of het nu beter of slechter gaat, op dat fundament pak ik steeds weer terug.”