"Mijn vrouw heeft weer een leuke partner."
Gijs Vos is 54 jaar, getrouwd en vader van een dochter. In 2004 reed hij op 35-jarige leeftijd met een servicebusje op een stilstaande file. Pas zestien moeizame jaren later kreeg Gijs de diagnose NAH.
“Ik ben met de traumahelikopter afgevoerd naar het ziekenhuis en heb daar een maand op de Intensive Care gelegen. Drie weken daarvan ben ik in slaap gehouden. Er was heel veel gekneusd en gebroken in mijn lichaam maar gelukkig is dat allemaal goed verholpen. Mijn linkerknie was zodanig verbrijzeld dat ik in 2007 nog een totale knieprothese heb gekregen.”
Mezelf bewijzen
“Ik heb mijn leven ‘gewoon’ weer opgepakt. Ik verstond mijn vak goed, dus werd altijd van de ene naar de andere job gevraagd. Accountmanager, salesmanager en de laatste vijf jaar mocht ik projectleider in de bouwkundige brandpreventie zijn. Ondanks dat ik, vond ik zelf, maar een lage opleiding heb gevolgd (LTS-installatietechniek), had ik het toch maar mooi voor elkaar! Een functietitel, dikke auto van de zaak en een knap salaris! Eigenlijk was ik altijd maar bezig om mezelf te bewijzen. Werkdagen van 11, 12, 13 uur waren eerder regel dan uitzondering. Maar was ik gelukkig in mijn werk? Nee, totaal niet!”
Volledig geblokkeerd
“Na verloop van tijd ontstonden er steeds meer problemen. Ik was 24/7 moe, had vrijwel constant hoofdpijn en weinig zin om dingen te ondernemen. Ik had een erg kort lontje, was vergeetachtig, had last van concentratieproblemen en moeite met plannen en organiseren. Ik was mezelf totaal kwijt en raakte volledig geblokkeerd, ook in mijn gevoel. Ik was geen leuke partner meer. In mijn werk ging het ook mis, mijn contracten werden niet meer verlengd. Ik ging steeds meer twijfelen aan mezelf, was altijd onrustig en vertoonde zenuwachtig gedrag. Uiteindelijk kwam in december 2020 de diagnose NAH. Ruim 16 jaar heb ik daarmee dus onwetend rondgelopen en heb ik veel te veel prikkels toegelaten. Zo ben ik jarenlang DJ en lichttechnicus geweest. Na een optreden was mijn hoofdpijn altijd erger, maar dat hoorde inmiddels gewoon bij mijn leven. Nu weet ik dat ik dus niet tegen geluid, licht en drukte kan. Toen we eenmaal begrepen wat er aan de hand was, wilden we ook handvatten krijgen om er beter mee om te gaan. Zo ben ik bij Hersenz gekomen.”
Zin in het leven
“Eerlijk gezegd wist ik totaal niet wat me te wachten stond en ik heb het allemaal maar over me heen laten komen. Maar zowel in de groeps- als thuisbehandeling hebben we ontzettend veel handvatten gekregen. Wij zijn echt zo blij dat Hersenz in ons leven is gekomen, we hebben er dagelijks profijt van. Door Hersenz ben ik meer achterover gaan leunen, wat vandaag niet afkomt, komt morgen wel. Mijn houding en mindset zijn veel relaxter geworden en hierdoor leven we nu veel prettiger. Ik houd ook weer van mezelf. Ik was altijd bezig met wat anderen van me dachten, maar dat vind ik totaal niet belangrijk meer. Ik ben wie ik ben en mag er wezen zoals ik ben. Als iemand dat niet leuk of goed vindt, zegt dat misschien wel meer over hem of haar. Ik ben een positievere, leukere en gezelligere Gijs geworden, die nu ook ‘nee’ kan zeggen zonder schuldgevoel. Ik rijd geen dikke auto meer, maar een geweldige e-bike waarmee ik geweldig vrijwilligerswerk doe. Ik kan mensen die het hard nodig hebben een beetje plezier laten beleven en dat is goud waard! Dit had ik bij wijze van spreken tien jaar eerder moeten doen. Vóór Hersenz dacht ik vaak ‘als ik morgen mijn ogen niet meer opendoe vind ik het prima.’ Nu heb ik weer zin in het leven.”
Leukere partner
“Tegenover mijn vrouw ben ik echt veranderd. Dat was ook nodig, want oh, wat hebben wij de afgelopen zeventien jaar veel strijd gehad met elkaar. Ik ben veel rustiger en ontspannen en niet meer de norse, chagrijnige Gijs. Dat werkt door in alles. Ook van het korte lontje heb ik nog maar weinig last. Achteraf gezien ben ik echt een vreselijke man geweest. Ik kijk nu met veel plezier naar de toekomst en ben van plan om nog heel veel leuke dingen te gaan doen met mijn vrouw, dochter en vrienden. Ik geniet ook veel meer van kleine simpele dingen, zoals de natuur en beesten. Heerlijk, dat heb ik zolang niet gehad.
Tegen lotgenoten wil ik graag zeggen: ‘Als je de kans krijgt, pak behandelprogramma Hersenz dan alsjeblieft met beide handen aan. Je krijgt zoveel handvatten om beter om te gaan met de beperkingen die (helaas) bij NAH horen.’ Echt waar, chapeau voor Hersenz!”
Over de auteur, Jeannette Heijting (62) Jeannette kreeg in 2009 twee herseninfarcten en heeft als gevolg daarvan niet-aangeboren hersenletsel. Ze volgde twee modules van Hersenz en kreeg stap voor stap weer regie over haar leven. Als ervaringsdeskundige en auteur zet ze zich in om de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel beter bekend te maken, zodat er meer begrip ontstaat. Dit doet ze door haar eigen verhaal en de verhalen van lotgenoten en naasten naar buiten te brengen.
