“Ik ben klaar voor de rest van mijn leven”
Nardia Jansen (33), getrouwd, moeder van een zoon van 9, heeft sinds haar 29e hersenletsel als gevolg van een hersenbloeding. “En een maand later kreeg ik ook nog drie herseninfarcten”. Het was voor Nardia het begin van een groot gevecht, waarbij ze bijna de moed opgaf. “Zonder Hersenz was ik hier niet meer”.
"Ik heb een slecht geheugen, ben altijd moe en heb altijd hoofdpijn. De linkerkant van mijn lichaam is aangedaan, al valt dat voor de buitenwereld niet altijd op. Mijn fijne motoriek is weg en ik heb last van spasmes en epilepsie”. Het leven van Nardia stond compleet op zijn kop en op een gegeven moment zag ze het nut er niet meer van in.
klaar met vechten
“Mijn man en ik hebben toen een goed gesprek gehad. Ik besefte dat er toch heel veel was om voor te vechten, namelijk mijn man en mijn zoontje. We volgden toen samen een partnerbehandeling bij een psycholoog en daar hebben we over Hersenz gehoord. Ik zei tegen mijn man: ‘dit is het laatste dat ik nog probeer, anders ben ik klaar met al dat vechten’.”
Nardia volgde vier modules van Hersenz, ‘Omgaan met veranderingen’, “Grip op je energie’, ‘Plannen en organiseren’ en een aanvullende module over mindfulness en meditatie.
leren leven met hersenletsel
“Het heeft me geholpen om alles een plekje te geven. Ik heb geleerd om te leven met mijn hersenletsel en vooral om weer van mezelf te houden. Ik ben goed zoals ik ben en ik hoef me niet te schamen omdat ik NAH heb!
Ik heb ook geleerd dat de liefde tussen mijn man en mij echte, ware liefde is. Hij heeft me gesteund door dik en dun, hij heeft me geholpen om weer te leren lopen, praten, mezelf wassen en aankleden en zoveel andere dingen.
Ik weet nu ook hoe ik mijn energie beter kan verdelen en hoe ik mijn dag beter kan indelen. Ik ben het belang van rustmomenten gaan inzien en ik plan deze nu ook echt in.
oprecht gelukkig
Door Hersenz ben ik naar veel dingen anders gaan kijken en ik kan na vier jaar vechten nu eerlijk en oprecht zeggen dat ik gelukkig ben.
Voor mijn naasten zijn er ook dingen veranderd door Hersenz. Hun vrouw, moeder, vriendin en (schoon)dochter is weer terug. In een nieuwe vorm, dat wel, want ‘de oude Nardia’ ben ik zeer zeker niet meer. Maar zij weten nu ook beter hoe ze met mij om moeten gaan, omdat ze inzicht hebben gekregen in NAH en hoe het is om daar mee te leven. De mensen in mijn leven zijn gewoon geweldig en ik weet dat ik altijd op ze terug kan vallen.
"kom maar op!"
Ik besef nu dat mijn NAH niet het einde van mijn leven is maar de grootste uitdaging om mee verder te leven. Het zal vallen en opstaan zijn, maar ik kijk positief naar mijn toekomst. Kom maar op, ik ben er klaar voor!
Tegen lotgenoten wil ik zeggen: ‘Vecht door zo hard en zo lang je kunt en durf om hulp te vragen als je dat nodig hebt. Het is echt mogelijk om weer een balans te vinden in je leven met NAH en weer gelukkig te worden. Ik weet dat het een heel zware weg is, maar ook jij kunt het!”