“Hersenz heeft mij energie gegeven.”

Kim Paffen is 44 jaar oud en woont in Groningen samen met haar twee kinderen van 11 en 13 jaar. Haar oudste zoon van 27 jaar woont zelfstandig. Kim was werkzaam als medisch secretaresse in het Martini Ziekenhuis, totdat ze op haar 39e een zwaar herseninfarct kreeg. Werken ging daardoor niet meer, ze werd volledig afgekeurd.

Revalidatie

Na haar herseninfarct revalideerde Kim een jaar lang bij Revalidatiecentrum Beatrixoord. Ze was linkszijdig helemaal verlamd geraakt. Daarnaast was ze aan beide kanten blind geraakt (haar rechteroog was al blind van kinds af aan). Bij Visio heeft ze therapie gevolgd voor haar ogen. Zo heeft ze anders leren kijken (scannen met haar ogen). Dit verliep steeds beter waardoor ze na een medische keuring opnieuw mocht afrijden en haar rijbewijs heeft teruggekregen.

Kim heeft drie maanden intern gerevalideerd en negen maanden poliklinisch bij Beatrixoord. Dit verliep goed en het doel was om haar zo snel mogelijk weer op de been te krijgen. “Ik ging volledig bezig met het fysieke herstel en moest weer opnieuw leren lopen en me daarna thuis weer leren redden. Dat laatste, dat viel erg tegen. Ik wilde dat ik veel eerder van Hersenz had gehoord, want thuis, dan begint het eigenlijk pas. Dan loop je echt tegen dingen aan.”

Behandelprogramma

Via een Facebookgroep van NAH kwam Kim drie jaar geleden in aanraking met behandelprogramma Hersenz. Voorafgaand aan het behandelprogramma had ze drie doelen voor zichzelf gesteld: dat angst haar leven niet meer zou beheersen, grenzen aangeven en zinvolle dagbesteding. “Het behandelprogramma heeft mij ontzettend veel gebracht, ik kan het daarom echt iedereen aanraden. De modules gaven handvaten om met NAH om te gaan, ik heb ze allemaal gevolgd. Het heeft mij om leren gaan met prikkels, op tijd rust te nemen, plannen en mijn grenzen aan durven geven. Ook durf ik nu weer dingen alleen te ondernemen. Het is een investering, maar het heeft mij ook veel energie en nieuwe inzichten gegeven: hoe meer je blijft investeren in jezelf, hoe meer er ook haalbaar is.”

Kim sport nu twee keer in de week bij de fysio en daarnaast zwemt ze nog. Ook doet ze vrijwilligerswerk bij een verzorgingstehuis met psychiatrische dementerende ouderen waar ze het erg naar haar zin heeft. “Hier krijg ik veel energie van.”

Lotgenoten

Kim volgde het behandelprogramma in een groep met vijf lotgenoten. “Herkenning in de groep was fijn, je kon samen sparren en ervaringen en tips uitwisselen. Je voelt je door elkaar versterkt, dat was heel fijn. We hebben nog steeds contact met elkaar in onze groepsapp en gaan binnenkort uiteten met elkaar.”

Positieve blik op de toekomst

Inmiddels heeft Kim het behandelprogramma afgerond. Ze krijgt nu een keer per twee weken ambulante begeleiding. Ze kijkt positief naar de toekomst, zo denkt ze ook ooit weer naar het buitenland op vakantie te kunnen met het vliegtuig. Daarnaast kan ze weer leuke dingen ondernemen met haar kinderen en uiteten (op een rustige plek) in een restaurant.