"Ik heb veel meer zelfvertrouwen."

Carl Otten is 67 jaar en woont in Grijpskerk samen met zijn vrouw. Hij heeft 4 zoons en maar liefst 9 kleinkinderen. In het dagelijks leven werkte Carl als algemeen directeur van twee basisscholen op Terschelling. Op 62-jarige leeftijd werd hij getroffen door een herseninfarct. Sindsdien heeft hij te maken met afasie en voelt hij aan de rechterkant van zijn lichaam niets meer.

Het moeilijkste vond Carl dat hij, vanwege zijn herseninfarct, niet meer kon praten zoals hij gewend was. "Ik kwam uit een baan waarin ik veel moest praten. Ik heb na mijn afasie nog wel een tijdje geprobeerd om het weer op te pakken, maar dat lukte eigenlijk helemaal niet. Daarom heb ik ontslag genomen." Carl had graag nog een aantal jaar door willen werken; hij had genoeg plannen en ambities. Helaas was dat vanwege zijn herseninfarct niet mogelijk.

Sportief

Carl is uiterst sportief: hij squasht minimaal drie keer per week. Dat doet hij soms met een vriend, soms met zijn zoon of vrouw. Daarnaast was hij grensrechter bij de voetbalclub in Haulerwijk, zijn vorige woonplaats. Aan de rechterkant van zijn lichaam voelt Carl niets meer, maar gelukkig kan hij nog wel fietsen en wandelen, ook samen met zijn hond. “Daar ben ik zeer blij mee, dat ik dat allemaal nog kan.”

Opname

Toen Carl werd getroffen door een herseninfarct, is hij direct opgenomen in het Medisch Centrum Leeuwarden. Daarna is hij na een half jaar opname ook nog anderhalf jaar op therapeutische basis verdergegaan bij revalidatiecentrum Lyndenstein in Beetsterzwaag. Daar wilde hij alleen bezoek van directe familie ontvangen, om zich volledig te kunnen richten op zijn herstel. Dat was voor hem het belangrijkste. “Ik vind dat ik dat goed gedaan heb.” Na twee maanden ging hij in de weekenden naar huis toe.

Doorverwijzing

Door Lyndenstein werd Carl doorverwezen naar De Noorderbrug. Zodoende kwam hij in aanraking met behandelprogramma Hersenz. "Bij Lyndenstein was het programma op mijn herstel gericht, behandelprogramma Hersenz was meer op de communicatie gericht, beter leren spreken.”

Carl vond het fijn dat hij bij Hersenz alle ruimte kreeg om zijn eigen ding te doen. “Ik volgde het behandelprogramma in een groep, met maximaal vijf mensen. We begonnen met ‘Keek op de Week’. Dan kon iedereen iets inbrengen over wat hij of zij meegemaakt had en daar mocht je dan vragen over stellen. Na de pauze behandelden we een onderwerp dat werd ingebracht door één van de cliënten of we deden met elkaar een spel. Ik vond de groepsbehandeling heel prettig; we hebben nog steeds contact met elkaar en gaan af en toe bij elkaar op bezoek. We kunnen het goed met elkaar vinden en helpen en steunen elkaar.”

Meer zelfvertrouwen

Door het volgen van behandelprogramma Hersenz is Carl veel zekerder van zichzelf geworden. “Ik was in het begin heel erg onzeker, omdat ik door het herseninfarct eigenlijk niks meer kon. Door Lyndenstein en Hersenz heb ik veel van mijn zelfvertrouwen teruggekregen. Nu sta ik veel opener in het leven.” Zo werkt Carl inmiddels een ochtend in de week op het dierenasiel in Drachten waar hij de hokken schoonmaakt. Hij kijkt vol vertrouwen naar de toekomst. Nu zijn vrouw gepensioneerd is, willen ze samen reizen gaan maken, waaronder naar IJsland.   

Betrokkenheid partner

Carl en zijn vrouw zijn zeer tevreden over de betrokkenheid van partners bij de modules van het behandelprogramma. “Dat is heel plezierig, want je moet het wel met zijn tweeën doen. Dat vind ik ook echt een pluspunt van Hersenz, dat partners goed betrokken worden.” Zo was Carls vrouw iedere keer aanwezig bij de evaluatiegesprekken. Ze voelde zich daardoor erg betrokken en gehoord, omdat er ook veel aandacht was voor haar als partner. “Ook zijn we heel erg tevreden over de therapeuten die ons begeleid hebben. Het heeft zowel mij als mijn vrouw erg geholpen. We raden Hersenz dan ook ten zeerste aan.”