“Ik ben meer dan mijn hersenletsel”

Ghislaine Belvroy wordt in april 50 jaar. Ze woont alleen en heeft sinds vier jaar een relatie met Mark. Sinds 1991, ze was toen 19 jaar, heeft Ghislaine traumatisch hersenletsel als gevolg van een auto-ongeluk.

“Ik heb in coma gelegen en een bijna-doodervaring meegemaakt. Maar pas sinds vier jaar is mijn hersenletsel door neuropsychologisch onderzoek (NPO) duidelijk geworden.

Overleven

Mijn letsel is onzichtbaar. Mijn hersenen staan geprogrammeerd op de overlevingsstand en ik heb geen filter meer. Ik leef ‘grenzeloos’ en kan heel moeilijk doseren. Ook heb ik een onderliggende depressie overgehouden en die draag ik als een schaduw met me mee. Als ik overprikkeld ben komen mijn depressieve gevoelens meteen naar boven. Het is voor mij dan ook een bewuste keuze om alleen te wonen. Zo kan ik beter mijn eigen ruimte en de juiste balans behouden.

Terugkerende pieken en dalen

Ik ben begonnen met Hersenz omdat ik steeds in de problemen kwam, vooral doordat ik allerlei situaties zelf niet goed begreep. Als een rode draad loopt dit door mijn leven, of het nu gaat om wonen, werk of sociale contacten. Steeds die onrust in mijn hoofd en de terugkerende pieken en dalen. En die dalen leiden dan weer tot een depressie.

Aangepast leven

Door deelname aan Hersenz wilde ik mezelf de kans geven om met gespecialiseerde hulp mijn leven anders te benaderen. Ik wilde graag situaties en dingen anders leren zien en ik wilde leren accepteren dat een aangepast leven ook fijn kan zijn. Ik was erg zoekende naar de juiste balans.

Lach als masker

De module ‘Omgaan met verandering’ (bouwsteen emoties en gedrag) heb ik als vernieuwend ervaren. Ik merkte dat mijn lach vaak een groot masker was, waarachter veel verdriet en een gevoel van onbegrip schuilgingen. Want ik heb niet-aangeboren hersenletsel, het is mij zomaar overkomen, maar aan de buitenkant zie je het niet. Hoe moet ik daar goed mee omgaan?

Ik heb Hersenz twee jaar gevolgd in een kleine groep. Deze twee jaar hebben een basis gevormd. Ik ervaar meer rust in mezelf. Ik besef ook dat ik overdag anderhalf uur time-out nodig heb, anders kom ik mijn dag niet goed door. Ik leer nog steeds beter ‘nee’ zeggen, pauze te nemen en dingen te parkeren. Ik heb geleerd, gezien en ervaren door oefeningen en spellen. Ik besef beter wat er in mijn hoofd gebeurt tijdens het dagelijks leven en ik weet beter hoe ik hiermee kan omgaan.

Positieve verandering

Mijn vriend en ouders ervaren een positieve verandering in de afgelopen vier jaar. Ze zien dat ik me meer bewust ben van een situatie. Ik ben nog wel zoekende maar ik sta meer stil bij dingen. Ondanks dat ik nog niet altijd ‘het juiste’ voor mezelf kan toepassen, zien we dit als een goede ontwikkeling.

Ik krijg nu twee keer per week thuishulp en hierdoor heb ik een veel betere balans in mijn leven. Ik moet me echt bewust richten op positieve dingen, want naast NAH moet ik ook nog dealen met diabetes, een rughernia en PDS (prikkelbaar darm syndroom). Dit alles kost bergen energie.

"Ik ben meer en kan meer"

Ik ben erg gedreven om mezelf in te zetten voor meer openheid over NAH, zowel online als live. Ik wil graag een positief voorbeeld zijn voor anderen. Momenteel ben ik al vaste vlogger en NAH ervaringsdeskundige voor MEE. Ik wil dit graag nog meer uitbreiden. Ook ga ik met privéles het modevak leren. Ik hoop dat ik in de toekomst anderen blij kan maken met mijn creativiteit. Want ik bén meer dan alleen iemand met NAH en ik kán meer!”

Over de auteur, Jeannette Heijting (60): Jeannette kreeg in 2009 twee herseninfarcten en heeft als gevolg daarvan niet-aangeboren hersenletsel. Ze volgde twee modules van Hersenz en kreeg stap voor stap weer regie over haar leven. Als ervaringsdeskundige en auteur zet ze zich in om de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel beter bekend te maken, zodat er meer begrip ontstaat. Dit doet ze door haar eigen verhaal en de verhalen van lotgenoten en naasten naar buiten te brengen.