"Mag ik ook een keer down zijn?"
Op 27 november 2017 kreeg Bente Rijkers hersenletsel, als gevolg van een ernstig eenzijdig auto-ongeluk. Ze was 22 jaar.
“Er zijn gelukkig geen zichtbare gevolgen maar des te meer onzichtbare. Ik raak snel overprikkeld en heb moeite om mijn emoties onder controle te houden, zoals het beheersen van agressie. Om de rust in mijn hoofd te bewaren heb ik structuur en planning nodig. Alles om me heen moet ook netjes en geordend staan, anders wordt het chaotisch in mijn hoofd. Veranderingen en ad hoc situaties zijn moeilijk voor mij. Het schakelen in mijn hoofd duurt een stuk langer. Ook heb ik problemen met mijn geheugen.”
Herpakken
“In de eerste jaren na het ongeluk besefte ik niet wat er aan de hand was. Ik wist dat ik hersenletsel had opgelopen maar begreep eigenlijk niet precies wat dat inhield. Ik was jong en wilde gewoon mijn leven herpakken. Ik dacht ook steeds ‘ik mag niet klagen, het is een wonder dat ik er zo uitgekomen ben. Ik had ook voor de rest van mijn leven in een rolstoel kunnen zitten, of erger.’ Maar in de loop van de jaren merkte ik steeds beter dat er daadwerkelijk dingen waren veranderd. Daar had ik veel moeite mee, want dat wilde ik helemaal niet!”
Verbonden
“Ik ben met onduidelijke verwachtingen aan Hersenz begonnen en liet het eerst allemaal maar over me heen komen. Achteraf ben ik zo blij dat ik het heb gedaan! Want wat heb ik daar veel geleerd. Bij Hersenz ben ik de inhoudelijke betekenis van hersenletsel pas gaan begrijpen en herkennen bij mezelf. Vooral de groep heb ik als heel veilig en interessant ervaren. Verschillende mensen, ieder met een ander verhaal, maar tegelijkertijd zo verbonden met elkaar. Niemand snapt je beter dan iemand die hetzelfde letsel heeft. Het heeft me erg geholpen om de gevolgen van mijn hersenletsel te leren accepteren.”
“Mijn doel was vooral het beter onder controle leren houden van mijn emoties. Want er zijn vaak momenten geweest dat dingen veel te heftig escaleerden. Ik wilde leren om mijn grenzen beter aan te voelen. Ook wilde ik alle veranderingen in mezelf beter begrijpen en een plaatsje geven. Mijn geheugenproblemen, mijn behoefte aan duidelijkheid en structuur en alles netjes willen houden. Allemaal dingen die voorheen nooit zo erg waren.”
Niet zonder slag of stoot
“Dankzij Hersenz maak ik nu veel betere keuzes bij alles wat ik doe. Ik ben duidelijker over mijn grenzen en ik doe stapjes terug. Vroeger moest ik overal bij zijn, mocht ik niks missen. Nu heb ik geleerd mijn energie goed te verdelen. Ik weet ook hoe ik lastige situaties kan voorkomen of zodanig kan beheersen dat ik er niet aan onderdoor ga. Het lukt steeds beter om te voorkomen dat mijn emmertje overloopt.”
“Wel vind ik het nog steeds een ding dat mensen niks aan mij zien. Het kan daardoor heel onduidelijk zijn waar mijn plotselinge gedragsverandering vandaan komt, bijvoorbeeld als er te veel prikkels zijn. Iets waar ik overigens door mijn enthousiasme ook zelf een oorzaak van kan zijn. Ik ga niet bij voorbaat tegen iedereen vertellen wat ik vijf jaar geleden heb meegemaakt. Maar ik heb nu wel geleerd om zonodig meer uitleg te geven, al blijft het lastig.”
“Want natuurlijk gaat het na Hersenz niet allemaal zonder slag of stoot. Er blijven moeilijke momenten. Maar ik mag ook best een keer down zijn! Zolang ik ook maar blijf beseffen wat ik allemaal al heb overwonnen!”
“Voor mijn ouders is er natuurlijk ook veel veranderd. Ze zijn super trots dat ik de stap heb gezet om mezelf op te geven voor Hersenz. Momenteel is mijn band met hen helemaal top en daar ben ik ontzettend blij mee. Eigenlijk heb ik alles weer best goed voor elkaar en loopt het allemaal lekker. Werk gaat goed en ik heb een mooie vakantie in het vooruitzicht. Ik kijk heel positief naar de toekomst!”
Over de auteur, Jeannette Heijting (61) Jeannette kreeg in 2009 twee herseninfarcten en heeft als gevolg daarvan niet-aangeboren hersenletsel. Ze volgde twee modules van Hersenz en kreeg stap voor stap weer regie over haar leven. Als ervaringsdeskundige en auteur zet ze zich in om de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel beter bekend te maken, zodat er meer begrip ontstaat. Dit doet ze door haar eigen verhaal en de verhalen van lotgenoten en naasten naar buiten te brengen.
