“Ik worstel niet meer”

Annelies heeft twee dochters van 22 en 25 en woont met haar man, twee katten en een hond. In 1996 liep ze hersenletsel op door een herseninfarct, ze was toen 35 jaar. Ze kreeg daarna nog twee keer een herseninfarct. 

“Ik ben op een ochtend opgestaan met een herseninfarct maar dat is niet goed erkend door de huisarts. Het heeft driekwart dag geduurd voordat ik in het ziekenhuis was, daardoor kreeg een deel van mijn hersenen te lang geen zuurstof. In 2004 en 2006 heb ik nog twee herseninfarcten gehad, het gevolg van een erfelijke vasculaire afwijking.”   

'Rolstoel in mijn hoofd'

“De gevolgen van mijn herseninfarcten zijn voornamelijk onzichtbaar, de rolstoel zit in mijn hoofd zeg ik vaak. Door mijn hersenletsel heb ik last van chronische vermoeidheid, balansproblemen, overprikkeling, een kort lontje, woordvindingproblemen en geheugenproblemen.”  

Wilskracht

“Ik werkte op de afdeling psychiatrie. Overdag werken ging niet meer vanwege alle prikkels, ik ben daarom nachtdiensten gaan draaien. Dit heb ik tot 2018 volgehouden, puur op wilskracht.” 

Zwart gat

“Inmiddels ben ik afgekeurd. Toen kwam ineens het zwarte gat. De zingeving van mijn leven zat voornamelijk in mijn werk. Er volgde een hele sombere periode want ik was mijn sociale omgeving kwijt. Toen ben ik naar een neuroloog gegaan, die meerdere herseninfarcten constateerde. Via een revalidatiearts kwam ik bij Hersenz terecht.”  

Eindelijk erkenning

Annelies begon in januari 2021 met het behandelprogramma, ze volgde ‘omgaan met verlies’, ‘grip op je energie’ en ‘denken en doen’. Daarnaast kreeg ze PMT (psychomotorische therapie) en ambulante hulp. “Ik was er zo ongelofelijk blij mee! Ik werd erkend, gehoord en gezien. Eindelijk. Hier werd ik begrepen.”  

Tools

“Tijdens de eerste module, omgaan met levend verlies, ben ik begonnen met het integreren van de tools. Ik dacht altijd dat ik geen boodschappenlijstje nodig had. Nou, dat heb ik dus wel nodig. En vroeger ging organiseren heel snel, nu moet ik plannen, opschrijven, afstrepen. Dat geeft rust en anders zie ik alleen maar beren op de weg.”  

Geen schaamte meer

“Ik heb ook meer beperkingen dan ik dacht, daar kwam ik bij PMT achter. Mijn kortetermijngeheugen bijvoorbeeld is slecht. Ik vergeet dingen gewoon. Samen met de ambulant begeleidster heb ik hiervoor tools bedacht. Weet ik niet meer wanneer mijn afspraak bij de kapper is? Dan bel ik ze even. Ik schaam me hier niet meer voor.”  

Dagelijks

“Bij Hersenz heb ik geleerd grenzen te stellen, meer de regie te nemen en dat ik structuur nodig heb op een dag. Ik moet dus een planning maken want niets is vanzelfsprekend meer en alle dagen zijn op zichzelf staand. De altijd aanwezige vermoeidheid speelt een grote rol, elke dag opnieuw.” 

Overwinning

“De zwarte deken die ik had, die somberheid, is weg. Ik voel dat het goed met me gaat, ik worstel niet meer. Dat is voor mij als een overwinning, ik ben er heel trots op. Ik vraag hulp, ik krijg hulp en als ik een terugvalletje heb, hoef ik die dag niks meer, dan mag ik gaan netflixen van mezelf.”  

Vertrouwen en compassie

“Ik kijk met vertrouwen de toekomst in. Ik probeer nu een klein sociaal netwerkje op te bouwen waar ik mag zijn wie ik ben. Ik was bang dat ik een terugval zou krijgen na dit intense jaar maar ik heb juist meer vertrouwen in mezelf gekregen en ik heb meer compassie met mezelf. Mijn harde werken heeft resultaat gehad.”