“Ik kan eigenlijk wel doen wat ik graag wil.”
In 2019 interviewde ik Marijke Dekker Bosveld. Zij kreeg in 2014, op 58-jarige leeftijd, een herseninfarct. Door het behandelprogramma Hersenz te volgen, nam haar zelfvertrouwen toe en kreeg ze haar dagelijks leven weer beter op de rails. Ze leerde vooral hoe ze haar energie beter kon verdelen. Onlangs had ik het genoegen haar nog eens te mogen interviewen. Hoe gaat het nu met Marijke?
“Wat mijn hersenletsel betreft, ziet mijn leven er in grote lijnen hetzelfde uit. Behalve minder energie, heb ik eigenlijk nauwelijks last van zichtbare of onzichtbare gevolgen. Alleen als ik moe ben sleep ik met mijn linkerbeen. Maar na het vorige interview is mij en mijn gezin wel iets heel ergs overkomen. Mijn man is namelijk eind 2019, na een kort ziekbed van zes maanden, overleden aan slokdarmkanker. Dit heeft er bij ons vreselijk ingehakt. Het ‘fijne’ is wel dat we met z’n allen heel goed afscheid hebben kunnen nemen. We hebben de uitvaart ook helemaal kunnen bespreken en uitvoeren op de manier zoals mijn man dat graag wilde. Daar hebben we allemaal veel steun aan gehad. Op dit moment gaat het weer goed met mij en ons, we hebben de draad weer opgepakt.
Al met al ben ik best goed van mijn herseninfarct afgekomen. Mijn gezin gaat er goed mee om en eigenlijk kan ik wel doen wat ik graag wil. Gelukkig kan ik weer autorijden, ik zou echt gek worden als ik dat niet meer zou kunnen. Het geeft me zoveel vrijheid. In mijn vorige interview gaf ik aan dat ik ook graag weer wilde fietsen. Maar dat is niet gelukt, ik ben ermee gestopt omdat ik me er niet goed bij voelde. Twee keer per week beweeg ik nog steeds onder begeleiding van een fysiotherapeute. Daarnaast wandel ik veel met onze hond.
Ik ga ook regelmatig op vakantie met de caravan. Daar rijd ik zelf overigens niet mee, mijn broer brengt de caravan naar zijn plek. Verder geniet ik vooral van mijn inmiddels zesjarige kleindochter. Ze komt ook bij mij logeren, thuis en op de camping. Het vreet energie, maar is zo ontzettend leuk!
Het aanpassen van mijn activiteiten aan mijn verminderde energie kostte me in het begin erg veel moeite. Hersenz heeft mij geleerd niet te veel te willen doen en ook niet alles tegelijk.
Ik besef nu heel goed dat dit gewoon niet meer lukt en ik pak dan ook mijn rust als het nodig is. Wat de toekomst betreft denk ik erover na om misschien te verhuizen naar een appartement. Ook wil ik op zoek naar geschikt vrijwilligerswerk. Nu ik alleen ben, wil ik toch wel graag weer wat gaan doen.
Voor zover het kan wil ik aan lotgenoten meegeven: blijf vooral dicht bij jezelf. Laat je niet opjagen door wie of wat dan ook. En zorg ervoor dat je onder de mensen blijft komen, ook al kost dat veel energie.”
Over de auteur, Jeannette Heijting (61)
Jeannette kreeg in 2009 twee herseninfarcten en heeft als gevolg daarvan niet-aangeboren hersenletsel. Ze volgde twee modules van Hersenz en kreeg stap voor stap weer regie over haar leven. Als ervaringsdeskundige en auteur zet ze zich in om de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel beter bekend te maken, zodat er meer begrip ontstaat. Dit doet ze door haar eigen verhaal en de verhalen van lotgenoten en naasten naar buiten te brengen
