"Hersenz heeft mij en ons huwelijk gered."

Mike Molendijk is getrouwd met Johara. In mei 2022 kreeg hij een herseninfarct en hun leven veranderde totaal. Mike was toen net 54 jaar.

“Vóór mijn herseninfarct was ik IT-consultant bij een internationale organisatie. Ik was bezig met leuke studies en hield van motorrijden en klussen. Johara en ik hadden grootse plannen voor onze toekomst. Maar tijdens een weekendje samen weg kreeg ik op zaterdag stampende hoofdpijn. Na een nacht waarin slapen niet was gelukt, deed ik op zondagochtend een zoveelste poging. Ik kan me nog herinneren dat ik tegen mijn vrouw zei ‘volgens mij heb ik corona’. Daarna werd ik wakker in het ziekenhuis en lag ik in de buis voor een CT-scan. Ik bleek al meerdere infarcten te hebben gehad. Er was een bloedpropje blijven steken in de cirkel van Willis, een ring van slagaderen die de hersenen van bloed voorzien.”

Cognitieve schade

“In de eerste weken was ik rechtszijdig verlamd en kon ik amper praten. Tegenwoordig gaat het gelukkig beter. Ik kan weer spreken en de verlamming is grotendeels weg. Met hulpmiddelen kan ik mezelf weer aardig voortbewegen. Ik heb nog steeds wel veel minder gevoel in mijn rechterkant, het voelt allemaal wat dof aan. Waar ik het meeste last van heb is de cognitieve schade. Er is best veel kapot, eigenlijk te veel om op te noemen. Omdat ik veel hinder ervaar van licht en geluid draag ik bijna altijd een pet en gebruik vaak een zonnebril en oordopjes. Ik vergeet ontzettend veel. Mijn agenda is één van mijn beste maatjes, als ik tenminste niet vergeet om mijn afspraken te noteren.”

Relatieproblemen

“Na mijn herseninfarct was ik een ongeleid projectiel. Ik werd boos om niets. Boos op de wereld, op mezelf en op iedereen in mijn omgeving. Puur vanuit frustratie. De balans in mijn leven was totaal weg. Ineens was ik afhankelijk van anderen en niets was meer vanzelfsprekend. De ‘ff-dit-en-dat-doen-dingetjes’ waren compleet uit mijn leven verdwenen. Ik was mezelf en de grip op mezelf kwijt. Het leven hoefde eigenlijk niet meer voor mij en ik werd steeds depressiever.

Het liep allemaal zo hoog op, dat mijn vrouw mij voor de keuze stelde: ‘of je gaat hulp zoeken of je gaat alleen verder’. Uiteindelijk zijn we samen naar een informatiebijeenkomst van behandelprogramma Hersenz gegaan. De verhalen van een behandelaar en ervaringsdeskundige pakten mij direct. Het gaf me herkenning en hoop. Ik werd zo enthousiast dat ik de volgende ochtend meteen een verwijzing heb gehaald bij mijn huisarts.”

Eigen regie terug

“Ik wilde vooral rust in mijn hoofd, begrijpen wat er allemaal aan de hand was. Ik wilde weer grip op mijn leven krijgen. En mijn huwelijk redden! Ik heb alle modules gevolgd. Vooral de eerste module, ‘De impact van mijn hersenletsel’, heeft mij geholpen. Ik was in rouw en miste Mike 1.0. Door in de groep ervaringen met elkaar te delen viel bij mij het muntje. Herkenning en erkenning zijn zo belangrijk. Met een aantal groepsgenoten heb ik nog steeds contact en er zijn mooie vriendschappen ontstaan. Als er iets is heb je elkaar snel genoeg weer gevonden. 

Door Hersenz ben ik vooral rustiger geworden. Ik snap nu waarom dingen zijn zoals ze zijn. Het gaat echt nog wel eens fout, maar de frequentie van de paniek- en woedeaanvallen is enorm gedaald. Ook de heftigheid is afgenomen. De regie over mijn leven heb ik grotendeels terug. Ik kan mijn energie beter verdelen en ik kan oplossingen vinden. Door klein te denken, aan te pakken en soms los te laten. Ik ga nu meer uit van wat wél kan.

Mijn vrouw heeft de partnermodule (Samen verder leven, red) gevolgd en ook zij heeft daar veel aan gehad. Via hersenletsel.nl organiseert ze nu zelfs mantelzorgbijeenkomsten voor naasten van mensen met hersenletsel. Johara snapt nu veel beter waarom ik doe zoals ik doe. Vooral de overprikkeling heeft zij veel eerder in de gaten dan ik. Ze neemt dan veel sneller de regie over, zodat dingen minder escaleren. Al met al hebben we elkaar echt opnieuw moeten ontdekken. Johara was getrouwd met Mike 1.0 maar ik ben nu compleet anders.”  

Leven verrijken

“Ik merk heel sterk dat ik steeds meer naar de toekomst kijk. Het lichtje aan het eind van de tunnel komt steeds dichterbij. Er is rust gekomen en daarmee tijd voor andere dingen. Inmiddels ben ik begonnen met vrijwilligerswerk bij een zorginstelling en ik ben ambassadeur voor hersenletsel.nl. Het kost nog steeds heel veel energie maar ik kan nu veel beter verdelen en krijg er ook energie voor terug. Er zijn weer leuke dingen in mijn leven en daar ben ik heel blij mee. Want ik wil er zo veel mogelijk toe doen. Van nut zijn en verbinden, mijn leven verrijken, dat zijn voor mij belangrijke doelen.

Hersenz was voor mij enorm zwaar, zowel lichamelijk als mentaal. Toch kan ik het behandelprogramma Hersenz aanbevelen aan iedereen met hersenletsel die zichzelf kwijt is, in rouw is, problemen heeft met energie en hierin een betere balans zoekt. Natuurlijk gaat het hierna niet altijd goed, ook niet bij mij. Maar Hersenz heeft mij wél gered en ons huwelijk ook.

Mijn 2.0 versie is nu meestal best oké!”

Over de auteur, Jeannette Heijting (64) Jeannette kreeg in 2009 twee herseninfarcten en heeft als gevolg daarvan niet-aangeboren hersenletsel. Ze volgde twee modules van Hersenz en kreeg stap voor stap weer regie over haar leven. Als ervaringsdeskundige en auteur zet ze zich in om de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel beter bekend te maken, zodat er meer begrip ontstaat. Dit doet ze door haar eigen verhaal en de verhalen van lotgenoten en naasten naar buiten te brengen.