'Niemand zegt mij wat ik wel of niet kan'

Yvonne is 28 jaar en heeft hersenletsel nadat een kwaadaardige hersentumor operatief verwijderd moest worden. Ze volgde Hersenz Jong. Met ervaringsdeskundige Jeannette Heijting schreef Yvonne een serie blogs over wat ze als jongere met hersenletsel zoal tegenkomt. In deze vijfde aflevering vertelt ze over werk en opleiding.

Op de middelbare school heb ik eerst vmbo-b gedaan. Omdat al mijn cijfers boven een 8 eindigden, mocht ik naar vmbo-t. Die kans heb ik natuurlijk gegrepen. Daarna waren mijn cijfers zodanig dat ik havo had kunnen doen. Maar eerlijk gezegd was ik niet zo’n leuke puber. Ik was een beetje een rebels kind en werd daardoor niet altijd serieus genomen. Ze lieten mij dus niet naar de havo gaan.

Lerares worden

Ik wilde heel graag lerares worden, eigenlijk al van jongs af aan. Als kind speelde ik al heel graag ‘juffrouwtje’, dan zette ik al mijn knuffels in een kring. Mijn broertje moest ook altijd in de kring komen zitten. Ik had een klapper met alle namen erin en dan ging ik alle namen van mijn knuffels opnoemen. Ik vond het super leuk om dingen van de basisschool na te spelen.

Na het vmbo ben ik dan ook de ROC opleiding voor onderwijsassistent gaan volgen en heb mijn diploma gehaald. Ik moest heel veel stage lopen en dacht ‘als ik nu de opleiding op de Pabo ga doen dan moet ik weer zoveel stage lopen’. Daar had ik eigenlijk geen zin in. Dus koos ik voor een andere opleiding niveau-4, die van frontoffice manager. Omdat ik al een niveau-4 opleiding had gehaald, kon ik dit in één jaar doen. Tijdens deze opleiding liep ik stage bij een bedrijf voor barbecue en gourmet service.

‘Je opleiding zul je nooit meer kunnen afmaken’

Maar toen werd ik zieker en zieker en uiteindelijk bleek dus dat ik een hersentumor had. Ik moest mijn opleiding gedwongen stopzetten. Na de operatie moest ik revalideren. In het revalidatiecentrum zeiden ze “Yvonne, je opleiding zul je nooit meer kunnen afmaken”. Ik dacht ‘niemand gaat mij vertellen wat ik wel of niet kan, dat bepaal ik zelf wel’. Toen ik thuiskwam heb ik meteen mijn mentor gemaild en gevraagd of ik de opleiding in mijn eigen tempo weer kon oppakken. Het antwoord was ja, als ik zelf een stageplaats zou regelen. Ik heb toen contact opgenomen met de manager op mijn eerdere stageplek. Met hem had ik altijd een goede band. 

Gelukkig kon ik daar opnieuw aan de slag. Voor drie dagen per week, vier uur per dag, een half jaar lang. Mijn moeder bracht en haalde me. Het was enorm zwaar! Aan het eind van de derde dag was ik steeds helemaal kapot. Het was echt een heel heftige tijd, want ik had daarnaast ook nog verschillende therapieën. Desondanks wilde ik, koppig als ik ben, de opleiding helemaal afmaken. 

Ik dacht heus wel eens ‘ik kap ermee, waarom doe ik dit, het is zó zwaar’. Maar uiteindelijk heb ik al mijn stage-uren, stage-opdrachten én alle examens gehaald. Ik heb mijn diploma gekregen en was super trots! Helaas kan ik er nu niets mee, want ik ben afgekeurd voor werk en ontvang een uitkering. Maar ik heb wel een statement gemaakt! Niemand zegt tegen mij wat ik niet kan!

Vrijwilligerswerk

Een poosje heb ik vrijwilligerswerk gedaan op een paar scholen bij groep 3. Dat bleek toch te vermoeiend. Ik hielp de kinderen met lezen en rekenen, maar ze waren daar niet altijd gemotiveerd voor. Het kostte mij veel energie om iets te bereiken, meer energie dan dat het me opleverde. Ik kreeg er geen positief gevoel van en ben ermee gestopt.

In deze coronatijd wacht ik even met vrijwilligerswerk zoeken. Het is lastig, niet veel bedrijven of organisaties laten mindervaliden vrijwilligerswerk doen. Zij worden vaak niet gezien als visitekaartje. Terwijl ik juist denk dat werken met mindervaliden een bedrijf of organisatie ten goede komt. En dat gasten er waardering voor hebben als er een mindervalide bij de receptie zit bijvoorbeeld. Dat het juíst als positief wordt gezien. Maar nu met corona hebben bedrijven wel wat anders aan hun hoofd, dus ik wacht totdat het allemaal weer een beetje zijn gewone gangetje gaat.

Op 18 november as. is Yvonne te zien in ‘Over Winnaars’, het RTL 4-programma waarin Jamai Loman samen met mensen met een fysieke beperking of ingrijpende ziekte de uitdaging aangaan om het onmogelijke mogelijk te maken. In deze aflevering volgen we Yvonne die samen met Jamai naar Indonesië afreist om haar droom te verwezenlijken. 

Hersenz nieuwsbrief

Ontvang gratis de nieuwsbrief van Hersenz

Meld je vandaag nog aan en ontvang gratis de digitale versie van het Hersenz magazine 2023.